17-09-2016 ... Bezoek !


Allereerst, de meeste foto's op deze blogupdate zijn van de camera van Patrick en Yente.

Zoals in mijn vorige blog al vermeld, verwachtte we bezoek begin September. Broer Patrick, Kathleen en Yente kwamen richting Southwest. Begin dit jaar had ik hun wat geholpen met een route samen te stellen die hun naast Tucson, ook een deel andere mooie plekken liet zien in Arizona en omstreken.
De laatste week ging plotseling heel snel en op vrijdag zou ik hen gaan oppikken in Phoenix. Ik zeg ik want Evy zou normaal niet meegaan aangezien er te weinig ruimte zou zijn in de Journey om en 5 mensen te vervoeren en al die koffers hier te krijgen.
Maar aangezien we dus een nieuwe raket hebben met voldoende ruimte in de 'bak', ging Evy wel mee, maar dat hadden we niet gezegd de dag voor hun vertrek. Dat ging ook bijna niet want op donderdagavond had ik pas de truck opgehaald en vrijdag kwamen ze dus aan. Evy werkte tot vijf, dus het was thuis komen van werk en echt onmiddellijk vertrekken, want het vliegtuig landde om 20 na zeven en het is voor ons toch ongeveer 1u40 rijden (als je een beetje aan speeding doet :O )
Het was dan ook nog eens heel druk op de weg want het was het begin van een lang weekend (labor day weekend). Om kwart voor zeven rijden we de parking op en ik zoek een plekje waardoor men nieuwe raket goed in zicht staat. We lopen naar binnen, kijken op het scherm en zien dat hun vlucht al aan de grond staat ! We haasten ons naar de gang waar de passagiers uitkomen en zien al heel veel mensen. Wij kijken rond maar zien hun niet en we zetten ons toch even neer want er sijpelen nog enkelingen uit de tunnel. En zo ook zij, wellicht als laatste van hun vliegtuig, maar we waren dus net op tijd om hun te ontvangen! We zaten er geen drie minuten.

Het weerzien is natuurlijk heel leuk en we halen de bagage op, lopen naar buiten waar de hitte op ons valt (het is nog zo een 38 graden) en wandelen naar de parking. Er staat tegenover de mijne nu een dikke Ford F250 (of 350) en die krijgt meer aandacht dan de mijne :(
Ik zeg tegen Yente, oh maar ik zou deze kiezen hoor en hij zegt voor te lachen ja haha da is uwe nieuwe zeker. Evy zegt ja laten we die nemen en ik duw op mijn knopje en de lampjes gaan aan. Ik had de indruk dat de verrassing niet zo groot was dan ik dacht haha.
Enfin, we gooien alle bagage in de bak en iedereen heeft toch wat honger dus wat kunnen we beter gaan eten dan PANDA !! Op de terugweg ligt er eentje net naast de interstate dus daar eten we een lekkere maaltijd. Dan weer verder, terug richting Tucson. Thuis aangekomen laten we het huis zien en wordt er nog wat nagepraat en de chocola bestelling wordt overhandigd waarvoor dank !!

Dan wordt iedereen moe en gaan we slapen want morgenvroeg mogen we niet te laat zijn aangezien ik het een en ander geregeld heb voor hun. Ze zijn drie dagen in Tucson en Patrick had gezegd dat zij 1 dag zouden inrichten, wij 1 dag en 1 dag zouden we niet te veel doen en gewoon van het gezelschap genieten.
Zaterdagmorgen staan we dus vroeg op, eten wat ontbijt en gaan dan op pad. Yente had op voorhand gevraagd om iets typisch Amerikaans te doen en dus wat is er typischer dan met een wapen schieten? Dus had ik Tony gevraagd of hij het zag zitten om ons mee te nemen 'way out in de desert' om mijn familie eens te laten schieten. Direct akkoord, minpuntje was dat Dusty, zijn vriend met de 'sandbuggy' in Utah zou zijn dat weekend. Twee weken ervoor zou Dusty toch in Tucson blijven en met plezier zijn buggy willen rijden voor ons. Patrick en Kathleen wisten wel van de verrassing voor Yente, maar niet van de buggy dus dat was een verrassing voor hen ook.
We spraken af met Tony aan een afrit in Marana en maken kort kennis met men collega en Yente kruipt met Tony in Rambo en ik rij achter hen aan richting Dusty.
Daar staat de buggy al klaar en na kennismaking en een korte instructie (handen en armen binnen de rails houden) rijden we richting Dave's, een andere vriend van T&D, en die ikzelf nog niet ontmoet had. Yente, Patrick en Kathleen rijden met de buggy mee en Evy en ik zitten bij Tony in Rambo.

Daar aangekomen geeft Tony eerst een grondige 'safety talk' over de wapens zodat er geen ongelukken gebeuren want er gebeuren jaarlijks honderden zoniet duizenden accidenten met wapens door onoplettendheid. We beginnen klein en gaan gaandeweg over in grotere kalibers. Ik weet zelf niet meer met wat we allemaal schieten maar er zat een 22 bij en een .357 als ik het goed heb. Er is ook een shotgun wat een beetje stroef is om te herladen en dan eindigen we met het snipergeweer.
Kathleen schiet met de kleine handpistolen nog het beste van ons allen.

De vrouwen schieten liever met de kleine en de mannen met de grotere :) Vooral het snipergeweer vind ikzelf geweldig leuk om te doen. Er is nog meer volk bij Dave en ook die mensen schieten verschillende geweren.
Na een paar uurtjes hebben we een deel amunitie erdoor gejaagd en heel wat gefilmd dus wordt het tijd om stilaan terug richting Dusty te rijden. Nu rijden Evy, Yente en ik terug mee met de buggy en Patrick en Kathleen rijden met Tony weer terug.

We praten nog even na en Dusty laat zijn euh dusty huis zien (mannen alleen he ;) ) en dan rijden we via de subway naar huis en eten daar onze broodje op. In de namiddag rijden we richting Mount Lemmon, al stoppen we eerst even heel kort aan het appartementen complex waar we bijna 2 jaar geleden ons avontuur gestart zijn. Ik hou me deze keer aan de snelheid en we stoppen op enkele uitkijkpunten op de weg naar boven.

We rijden eerst naar Summerhaven en eten er een koek en drinken iets in de Cookie Cabin. Het sluit om 5 en we zijn de laatste die nog binnen mogen.

Na deze stop rijden we richting Ski Valley en tot op de top van Mount Lemmon waar het behoorlijk fris is en winderig waardoor de dames maar heel kort de viewpoint bekijken en dan snel terug in de wagen kruipen. De mannen lopen een stukje verder en zien Tucson diep onder ons liggen.

We rijden weer naar beneden en stoppen opnieuw aan Windy Point, waar we ook een ex collega van mij tegen het lijf lopen die er een fotoshoot aan het doen is. De zonsondergang heeft zich al ingezet en dat zorgt altijd voor mooi uitzichten en foto's.

We rijden weer terug naar huis en willen ribbekes gaan eten, Yente en ik zijn er al maanden over bezig via Facebook. Maar door de jetlag is de honger niet zo groot dus besluiten we morgen te gaan en halen we twee pizza's uit bij de Pizzahut en eten we die thuis op, lekker !

Op zondag was het hun keuze dag. Ik had een lijstje met alle bezienswaardigheden doorgegeven en daarin had ik het Sonoran Desert Museum met stip op 1 gezet. Dat werd uiteindelijk ook hun keuze en dat konden we nog combineren met het Saguaro NP west. We vertrekken niet te laat want het beloofd weer warm te worden vandaag. Net voor de ingang staat er al een vrijwilliger met een prachtige uil op zen hand, die amper 500 gram weegt.

We betalen de entree en gaan eerst naar de mountain lion kijken voor het te heet is en de beesten zich verschuilen in de schaduw. We zien hem goed en ook de andere dieren laten zich goed zien, zelfs een wilde leguaan achtige.

Enkel de zwarte beer krijgen we niet te zien. Nadien doen we de rest van het museum. Het is dus een museum en geen zoo ondanks dat er behoorlijk wat dieren zitten. Maar het gaat eigenlijk over alles wat er in de Sonoran Desert leeft en groeit. Tussendoor eten we een ijsje.
Alle soorten cactussen staan er, er is een bloementuin waar de vlinders zich te goed doen aan de nectar en er is een hummingbird voliere. We doen het ganse park aan en eten op de middag iets in het park, de 1 een quaessadilla, de ander een slaatje.

Nadien nog de reptielen en het aquarium en dan zit ons bezoek erop. We rijden wat verder naar het visitors center van Saguaro NP, bekijken de film, kopen wat kleine spullen en rijden dan de loop doorheen het park. Het is te heet voor een lange wandeling dus stoppen we her en der en nemen we wat foto's. 

Aan Signal Hill gaan de mannen wel de korte trail doen en nadien rijden we weer het park uit. De bezoekers moeten nog gaan shoppen voor drank en eten en ook een frigobox voor onderweg op hun rondreis. Dus rijden we naar de Walmart en doen er inkopen. In de vroege avond staat er Tumamoc Hill op het programma, een korte maar steile klim naar een heuvel waarop je zicht hebt op Tucson. We vertrekken als het nog licht is en hopen op tijd boven te zijn voor de zon ondergaat. 

Dat lukt op het randje en we blijven boven even zitten. Naar beneden gaat een stuk sneller dan naar boven en we zijn snel weer aan de wagen, want vandaag willen we wel ribbekes gaan eten. Ik steek de sleutel in het contact en alles valt uit. 

Niet meer aan de gang te krijgen dus bellen we Tony (ocharme die man is altijd de pineut) en hij komt met startkabels langs maar hij wil niet starten. Batterij is dus naar de filistijnen. Hij brengt ons allen naar huis, Yente en Patrick in de laadbak (dat mag hier blijkbaar volgens Tony) en daar nemen we de witte en de mannen rijden met wat gereedschap terug naar de walmart en kopen een nieuwe batterij, weer naar de zwarte en daar installeren we de nieuw batterij en hij start meteen. Het kasticket zal richting Larry H Miller Dodge gaan !!

Het is nu veel te laat om nog te gaan eten dus eten we thuis allemaal iets klein om de honger te stillen. We gaan dan buiten maar op zoek naar schorpioenen met ons nieuwe blacklight. Die lichten namelijk mooi fluoriserend op onder dat licht.

Maandag is het Labor Day en dus heb ik vrij, Evy normaal niet maar had een dagje verlof opgezet. We doen niet te veel, gaan in de morgen ontbijten in de Ihop,

Yente is nog e beetje moe zo te zien :) 

en in de voormiddag naar de mall, zorgen voor een sim kaartje met internet voor Yente en de vrouwen gaan bij Macy's wat degelijker shoppen want de mannen lopen maar gewoon door de gangen LOL.

Nadien hangen we thuis rond de pool en gaan om vijf uur richting de luchthaven om daar de huurwagen op te halen. Bij Dollar de bekende vragen voor een upgrade maar dat doen ze niet en helaas geen keuze maar je krijgt een wagen aangewezen. Het wordt voor hun een Hunday Santa Fe. Yente vind het maar niks, maar ik vind ze zo lelijk niet, al zou ik het voor mezelf niet kopen. Enfin zolang hij hen overal veilig brengt is het goed natuurlijk.

We rijden weer samen naar huis en gaan dan eten bij de Zinburger, geen ribbekes dus, maar een dikke hamburger, en er is ook nog 25% korting vandaag wegens Labor Day. Het eten is lekker maar de Sprite is ene chloorsmaak, vooral Patrick vind het niet te zuipen :)
Terug thuis worden de koffers al in orde gebracht want morgenvroeg vertrekken ze alweer. Ook ik moet weer werken dus de volgende morgen staan we allen vroeg op, voor zes uur zodat we fatsoenlijk afscheid kunnen nemen.
We beleefden drie heerlijke dagen en ze zijn helaas omgevlogen. Veel te snel nemen we afscheid en vertrek ik werken. Zij vertrekken een half uurtje later al voor hun rondreis waar ze ongetwijfeld mooie dingen gaan zien. Toch even hun rondje hier zetten.

Brussel Phoenix - Tucson
Tucson 3 dagen
Tucson - Flagstaff met onderweg Sedona
Flagstaff - Grand Canyon
Grand Canyon - Mexican Hat (Monument Valley)
Mexican Hat - Page (antelope Canyon - Horseshoebend)
Page - Bryce Canyon
Bryce Canyon - Zion NP
Zion NP
Zion NP - Las Vegas (Valley of Fire)
Las Vegas
las Vegas - Phoenix
Phoenix - Brussel

De dagen erna voel ik me toch vreemd, het is raar te weten dat men familie zo dichtbij zit maar tegelijk toch zo ver weg. We houden wel geregeld contact en cammen ook een dag en ik geef her en der wat tips voor onderweg.
Blijkbaar hadden ze nog een verrassing in petto. Nu donderdag was het mijn verjaardag en dat was hun rit van Las Vegas naar Phoenix, toch een dikke vier uur durende rit en hun laatste volle dag in Amerika. Yente stuurt me tijdens de dag wat ze nog aan het doen zijn in Las Vegas en in de namiddag een bericht dat ze nu gaan vertrekken en nog naar Phoenix moeten rijden. Ik rij thuis de oprit op en zie ballonen hangen aan de deur en denk nog; oh heeft mich Evy ballonen opgehangen voor menne verjaardag, maar dan zie ik op het terras volk zitten en denk ik eerste instantie nog dat het Evy is met weet ik veel wie ze uitgenodigd heeft. Maar 10 meter verder zie ik dat het Patrick, Kathleen en Yente zijn !!!
Ze zijn helemaal vanuit Las Vegas naar Tucson terug gereden om mij te verrassen voor mijn verjaardag !! En verrast was ik, en heel aangenaam verrast. Evy was op de hoogte want ze wouden natuurlijk niet voor niks zo ver terug rijden om het risico te lopen dat wij niet thuis zouden zijn wegens andere plannen. Hunne auto hadden ze in de wash geparkeerd :)

Ik keek al uit naar mijn Panda verjaardagsmaaltijd, maar dit was veeeeeeeel beter. Evy was nog werken dus reden we al richting Macy' om haar op te pikken en dan verder naar Famous Dave om eindelijk de ribbekes te eten waar we al zolang van bezig waren. En of ze lekker waren, mede door het gezelschap natuurlijk. Ik heb enorm genoten van deze laatste avond al mocht ik niet trakteren voor men verjaardag.

Het enige nadeel was dat we nu opnieuw moesten afscheid nemen want zij moesten nu nog terug naar Phoenix rijden natuurlijk. Om iets na negen zijn ze dan vertrokken maar ik had nu wel een beter gevoel met het afscheid nu ik hen nog opnieuw gezien heb net voor hun vertrek naar huis.
Echt waar bedankt om dit te doen, superleuke verjaardag gehad !

Op vrijdag vlogen ze naar huis en ze zijn inmiddels veilig aangekomen in Brussel deze morgen en nu zal de jetlag wel zijn werk doen, veel succes daarmee ;)
En hopelijk zien we jullie hier ooit nog eens terug, dan mogen (moeten :p) jullie iets langer blijven dan drie daagjes ;)

11-09-2016 ... Pre bezoek update, speeding, raket, promotie.


Halverwege juli waren we nog aan het aftellen naar ons bezoek vanuit Belgie en helaas is dat inmiddels al achter de rug. Maar eerst een pre-bezoek update.
Niet dat er zoveel gebeurt is maar toch enkele dingen die het vermelden waard zijn.
Zo was er een nieuwe positie vrij gekomen bij Macy's waar iedereen op kon solliciteren. Evy had dat in eerste instantie niet gedaan maar na een gesprek met de grote bazin en haar eigen bazin, waarin haar ook gevraagd werd of ze ooit wel interesse had in een manager positie, werd haar aangeraden om voor deze positie te solliciteren. Tussendoor was ze naar Phoenix gestuurd om daar een soort meeting mee te maken met mensen die doorgegroeid waren bij Macy's en daarover kwamen vertellen en iedereen moest zichzelf dan voorstellen.
Voor het bekend gemaakt werd wie de job zou krijgen had haar rechtstreekse bazin al gezegd dat alle hoop op haar gericht was. Het was dus ook niet zo verwonderlijk dat een paar weken later de job aan Evy werd toegekend en dus nu is ze Shop Captain, wat eigenlijk inhoudt dat ze assistent manager is en die positie wordt gezien als het opstapje naar manager. Wij verwachten zelf dat tegen de feestdagen de vraag zal komen om (in elk geval tijdelijk) een managers positie in te vullen. Maar goed, we zien wel of die vraag zal komen. De vorige persoon die deze job deed heeft dat vier maanden gedaan en is inmiddels manager.
Normaal zou ze dan Labor Day weekend beginnen maar aangezien ons bezoek dan hier was hebben ze het op de dinsdag na het weekend gezet.

Eind juli gingen we richting Mount Lemmon, waar het lekker koel is tov in Tucson zelf, aangezien Mount Lemmon op een hoogte ligt van 9000 Feet. Onderweg naar boven geld als een Scenic Highway. Die morgen waren er dan ook heel veel fietsers, en ook ene Sheriff en die zag dat ik de limiet van 35 niet goed in het oog hield, dus kwam hij met flikkerende lampjes achter me na. Raampje naar beneden en de bekende zin : license and registration please. Blijkbaar gaf zen speedgun 51 aan en dus te veel om door de vingers te zien. Boete dus. Voor de vervallen papieren (verzekering én registration) kregen we een waarschuwing. Hij kon in zen systeem wel zien dat alles in orde was maar we hadden niet de laatste papieren in de auto gelegd.
Na een paar dagen kan je dan online kijken wat je moet betalen, in mijn geval 280$. Je kan dan kiezen om
1. de boete te betalen en that's it
2. defensive driving test doen en zo geen boete betalen en geen punt op je rijbewijs
3. het voor de rechter laten komen en kijken hoe ver je komt

Nummer drie valt af want je verliest het altijd tegen 'de staat'. Nummer 2 was 220$ en de cursus dus doen en ik koos voor deze optie. Je kan inmiddels die cursus online doen. Aanmelden, betalen en je gegevens doorsturen, de cursus volgen en nadien een korte en heel gemakkelijke test en dan handelen zij alles af met de rechtbank. Je kan inloggen wanneer je wil en tijd hebt dus heb ik het in een paar sessies gedaan. Ik kreeg tot 31 aug om het in orde te brengen en als je de cursus doet moet dat zeven dagen voor het einde van je deadline. Ik deed men test natuurlijk op die laatste avond LOL.
Maar het lijkt toch goed te zijn gekomen want ik heb niks meer gehoord ervan dus ik neem aan dat men boete vrijgescholden is.

Enfin, we gingen dus wandelen. Het was een zware wandeling en eigenlijk niet iets wat we opnieuw zouden doen. We liepen veel tussen hoge struiken dus weinig uitzichten al was het her en der wel heel mooi.

Het was ook een lange trail en je komt niet aan de parking terug uit waar je begint dus moet je ofwel terug via dezelfde weg ofwel via de gewone weg nog vier mile wandelen. Wij hadden geluk en maakten kennis met een ouder koppel die in Tucson woonden maar van Zuid Afrika waren en we dus Nederlands konden praten. We verstonden elkaar goed al schakelden we regelmatig over naar het Engels. Zij waren zo vriendelijk om ons weer naar de wagen te brengen waar we die morgen gestart waren aan de wandeling. Het blijft ons verbazen hoe vriendelijk de mensen hier zijn en hoe gemakkelijk je contact legt.

Begin augustus hebben we ook weer opnieuw afgesproken met Tom en Carolyn, halverwege in Amado.

Zij hadden toch wel verrassend nieuws voor ons. Een paar maanden geleden moest Carolyn onder het mes en het was toch wel een zware operatie geweest met een langdurig genezingsproces. Ze wonen dan ook erg afgelegen en toen Tom winkelen was belde Carolyn dat ze zich niet zo goed voelde. Het duurt dan een kwartier eer hij thuis is en dat heeft hen doen beseffen dat het met hun gezondheid in gedachten, beter is om dichterbij iemand te wonen die snel hulp kan bieden moest dat nodig zijn. Dus hebben ze beslist om naar Detroit te verhuizen, waarvan Tom afkomstig is en ze nog familie wonen hebben. Eerst moet wel hun huis verkocht geraken hier in Rio Rico maar het plan is om na nieuwjaar te verkopen en te verhuizen. Heel begrijpelijk maar ook heel spijtig. Het zijn onze oudste vrienden hier in Amerika, letterlijk en figuurlijk, en ze hebben ons fantastisch bijgestaan in onze verhuis naar Amerika. We hopen elkaar nog enkele keren te zien voor ze definitief vertrekken en wie weet kunnen we hen wel eens bezoeken in Detroit. Ik weet dat ze ook de blog lezen, via google vertalen (of bing), so Tom and Carolyn, Altough it's still a few months before you guys leave, we wanna let you know that we're going to miss you very much! And we want to thank you for your friendship, that started 7 years ago in a beautiful B&B in Moab Utah, 2009.

Ondertussen genieten we van het warme zomerweer en het zwembad en ook de monsoon levert mooie beelden op. Enkele beelden:

vreemd verschijnsel als de zon boven de wolken doorschijnt

Monsoon in aantocht maar ik lig nog lekker in het zonnetje aan de pool

Micro burst zoals ze het hier noemen

Op een avond maak ik ook mooie bliksem foto's

We gaan eten met John (ex-huurcollega) en Sandy in een mexicaans restaurant en gaan nadien nog een lekkere starbucks drinken op een terrasje en de week later gaan we met Cortney en Eddie een steak eten bij The Keg. Ook dat is weer superleuk want het was ook al even geleden dat we samen nog iets afgesproken hadden.
Eind augustus was er iemand van het forum die 5 dagen in Tucson spendeerde op hun trip doorheen AZ, NM en TX. Ik had Edwin aangesproken via het forum en hun uitgenodigd om langs te komen. Dus op maandag 22 Aug. hadden we afgesproken om half vijf. Ze waren stipt op tijd en we praten even buiten en ik liet hun men raket zien. Evy kwam dat inmiddels ook thuis en maakten kennis met Edwin, Laura en hun twee kinderen Jens en Lieve. We lieten hun ons huis zien en ze hadden ook wat biertjes bij voor ons. De kinderen zaten even later in de pool en wij zaten buiten gezellig te praten op het terras. Wat later zijn we dan gaan eten en ze waren nog nooit in een Longhorn steakhouse geweest dus dat werd het. Daar hebben we allen lekker gegeten en gepraat over vanalles en nog wat. Het was heel gezellig, superleuke mensen en nogmaals bedankt voor de traktatie. Na het eten werd het tijd om afscheid te nemen want voor ons was het natuurlijk een werkdag de volgende morgen. We vergeten, uiteraard zou ik zeggen, alweer een foto te nemen :(

De laatste maanden had ik her en der wat problemen met men raket, dus begon ik al stilaan wat uit te kijken naar iets nieuwer. De mijne vind ik nog altijd supermooi maar met bijna 170 000 miles is het normaal dat er teen en tander begint kapot te gaan. Om niet geld in een oude truck te blijven pompen hebben we besloten om de mijne in te ruilen voor een iets nieuwer model.
Gevaarlijk natuurlijk, want eens een man begint te kijken naar nieuwe raketten, ziet hij vanalles wat mooi is (en meestal ook te duur). Beetje zoals vrouwen met hun sjackosjen of schoenen of kleren of juwelen. Of moet ik zeggen en, en, en ;)
Enfin na een zoektocht op internet had ik al snel men goesting gevonden, dus wij op zondag 28 augustus naar de garage waar hij stond. De garages zijn hier dan gesloten maar aangezien alle wagen hier gewoon buiten staan kan je over hun 'lot' lopen en alles bekijken zonder dat ze je komen lastig vallen. Op Maandag ga ik terug en maak er een testrit mee. Rijdt zalig natuurlijk dus ikke meteen verkocht, alleen de prijs is me nog te hoog. Luis zegt dat hij me een mooie deal zal maken maar uiteindelijk blijft hij met de prijs die al op de wagen hing. Niet dus en ik ga terug naar huis. De dag erna mail ik Luis met een tegenbod, maar krijg geen antwoord. Ik bel en hij zegt dat hij men mail net gelezen heeft en me meteen gaat terug bellen. 2 uur later nog geen telefoon gehad. Ik stuur een sms maar ook hierop geen antwoord, vreemd. De volgende dag bellen ze van de garage hoe men ervaring met hun geweest is, en ik zeg meteen : heel slecht. Massa's verontschuldigingen en plots is men bod wel aanvaard. Ik ga op donderdag terug met een garantie van de bank voor een lening (alles lekker snel en online bij Bank of America en men credit score is hoger dan ik dacht dus kan heel goedkoop lenen) en kan dezelfde dag met de auto naar huis rijden. Evy moest wel ook langs komen om mee te tekenen dus rij ik even terug naar huis met men oude en rijden samen weer terug om de nieuwe op te pikken. Op vrijdag komt broer Patrick, Kathleen en Yente aan in Phoenix en dus besluiten we hun te verrassen en met de nieuwe truck hen te gaan oppikken aan de luchthaven maar daarover meer in de volgende update.
Maar hier alvast wat eerste foto's al hebben de meeste hem al gezien op Facebook.
Voor de geinteresseerden, het is een 2014 Ram met 23500 miles op de teller, uiteraard de Hemi 5.7L motor met 395PK, 4x4 en een AllBlack package.

En nog wat random foto's

Wa DVD'kes kopen

LOL

Barrel cactus bloempjes

Volgende update zal wat sneller volgen, over ons familie bezoek !!
See ya